คำว่า “ภาษา” หมายถึง ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือกิริยาอาการที่ทำความเข้าใจกันได้ รวมถึงการเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง(พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๔๒, ๒๕๔๖: ๘๒๒) เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน เป็นต้น
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542ให้ความหมายของคำว่าภาษา คือ เสียงหรือกิริยาอาการที่ทำความเข้าใจกันได้ คำพูดถ้อยคำที่ใช้พูดจากัน
ประเภทของภาษาภาษาแบ่งตามลักษณะการสื่อสารได้ ๒ ประเภท ได้แก่
1. วัจนภาษา คือ ภาษาที่ใช้ถ้อยคำในการสื่อสาร ได้แก่ ภาษาพูด และภาษาเขียน
2. อวัจนภาษา คือ ภาษาที่ไม่ใช้ถ้อยคำในการสื่อสาร ได้แก่ ภาษาท่าทาง ภาษาหน้าตา ภาษามือและภาษาสัญลักษณ์

ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น